تو اطرافیانم میدیدم که بعضا احساسات مثلا پسری ( حالا توسط هرکی!) به بازی گرفته میشد/ یا ناراحت میشد/ اما من بیش از اندازه احساساتی بودم و هستم/ تو واقعیت که هیچی/ حتی شده با یه فیلم یا عکس بغض کنم / خیلی وقت ها نترکید / خیلی وقت هاهم خودم دلم نمی خواسته کسی گریه ام رو ببینه/ ولی بعضی موقع ها یه قطره می ترکید/ ولی باز نمی ذاشتم از چشمم بیاد! بیرون ولی چشمام خیس می شد/ واسه خودمم سواله چرا یه پسر باید انقدر احساساتی باشه از اون سمت بعضی اخلاقش عجیب هم هست؟/ در کل واقعا واسم جای تعجه که چرا من اینقدر عجیبم؟/


مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها